SO...Beast รักวุ่นวายของเจ้าชายอสูร

ข้อมูลเบื้องต้น

ถ้าคนหนึ่งการเเสดงหน้าตรงกับความรู้สึกในใจคงไม่ต้องทำให้ใครต้องวุ่นวาย
(อิลุงกน้าเก๊ก)
.....
...
.
ถ้าคนๆหนึ่งเลิกแอ๊บแบ๊วทำหน้าจริงจังบ้างคงไม่ทำให้ใครต้องวุ่นวาย
(ยังโยชายน่ารัก)
.....
...
.
ถ้าคนๆหนึ่งเลิกหลบตาไปมาเหมือนกับโจ๊กเกอคงไม่ต้องทำให้ใครต้องวุ่นวาย
(จุงฮยอนเกอร์)
.....
...
.
ถ้าคนๆหนึ่งเลิกทำหน้าสวยเเละเลิกใส่ใจกับสิ่งรอบข้างเเละหันมาใส่ใจกับคนๆหนึ่งคงไม่ต้องทำให้ใครวุ่นวาย
(สาวซึงคนสวย)
.....
...
.
ถ้าคนๆหนึ่งเลิกซื่อ(บื้อ)จนเข้าใจความรู้สึกคนๆหนึ่งได้คงไม่ต้องทำให้ใครต้องวุ่นวาย
(กิกวางคนซื่อ)
.....
...
.
ถ้าคนๆหนึ่งจะเลิกที่ปากแข็งคงไม่ต้องทำให้ใครต้องวุ่นวาย
(มักเน่ดงผู้สงบ)


เเต่อย่างว่าก็เพราะทุกคนเป็นอย่างงี้เเล้วใครมันจะไปเข้าใจก็พันกันยุ่งเหยงตามระเบียบเเต่กว่าจะเเก้ได้ก็ยากเย็นเเสนเข็ญเเถมไม่รู้ว่าอีกฝ่ายจะคิดยังไงอีกด้วย...

เนื้อเรื่อง

ณ หอพักอสูร ในเวลา 8.00 น.

ยางโย@ดูจุน

ติ๊ดๆ...ติ๊ดๆ...
เสียงนาฬิกาปลุกเรือนถูกบนเตียงชั้นบนของผมดังขึ้น อ้อที่ผมไม่ซื้อเรือนเเพงๆเพราะผมซื้อเมื่อไหร่ไอ้ลุงตัวใหญ่ยักษ์ละเมอเตะกระเด็นทุกทีทุกที =_= ครั้งสุดท้ายผมเห็นนาฬิกาลายทาร์ซานของผมกระเด็นไปติดฝาผนังเลยทีเดียว(เสียดายคร้าบบบ T^T)

"งืม...งืม...ง่วงอ่าาา" ผมบ่นกับตัวเอง เมื่อคืนกว่าจะได้นอนเกือนตีสี ผมมีอัดเสียงสำหรับอัลบัมใหม่ด้วย การเป็นเสียงหลักบางครั้งก็เเย่เเบบนี้เองอ่า ผมกลับดึกกว่าทุกคนมากจนทำให้กลับมาทุกคนก็นอนหลับหมดเเล้วเเต่ที่ผมต้องตื่นเช้าวันนี้เพราะผมมีอัดรายการนะสิ

"โยซอบ...ตื่นเเล้วเหรอ" ดูจุนลุกขึ้นมานั่งบ้าง

"ตื่นเเล้วอ่ะวันนี้มีอัดรายการอ่ะ =o=" ผมยีหัวตัวเองเล็กน้อย 

ดูจุนลุกขึ้นก่อนปีนลงเตียงอย่างรวดเร็วก่อนจะหันมาหาผม

"โยซอบ..."

"หืม??"

"ตั้งใจทำงานนะ" หน้าตาย 

=_=--->ดูจุน

O[]o--->โยซอบ